“Het Fenicische plan”: Wes Anderson of de grenzen van een goed geolied mechanisme

Om verder te gaan

Het huis van Wes Anderson, dat al dertig jaar gespecialiseerd is in het verzinnen van schelmenverhalen en authentieke biotopen van familieneurosen en de chaos in de wereld, nodigt u uit in zijn nieuwe speelruimte. Het is opgedragen aan de hereniging van wapenhandelaar en internationaal zakenman Alexander Zsa-zsa Korda (Benicio Del Toro, in een voor hem op maat gemaakte rol) met zijn dochter Liesl (Mia Threapleton, dochter van Kate Winslet in de stad), een non die zich voorbereidde om haar kloostergeloften af ​​te leggen voordat haar vader haar, op een koord, meenam op een reis naar Fenicië (sic) om haar tot erfgenaam van zijn rijk te maken. We zullen het eerste kwartier van ons bezoek met genoegen zien hoe onze vakman de grenzen van zijn millimeterwerk opzoekt en de waanzin van Korda omarmt, flamboyante boef, onwaardige vader (hij liet zijn tien kinderen in de steek) en incarnatie van het kapitalistische kwaad – “Wilt u een granaat?”, stelt hij beleefd voor aan elk van zijn gasten. Een inleiding die rijmt op avonturen in de stijl van James Bond, een duidelijke lijn in de stijl van Hergé en de Visconti-achtige geur van een rijke zakenman uit de jaren dertig in verval, geven hoop op een terugkeer naar de romantische en wilde sfeer van "The Grand Budapest Hotel".

Helaas vertrouwt Anderson in het vervolg op zijn vakmanschap en is het programmatische verhaal magertjes en levert het voor het eerst geen emotionele openbaringen op. Dit gebrek aan gevoel, specifiek voor de cynische figuur Korda, is weliswaar relevant als weerspiegeling van het tijdperk dat verdeeld is tussen zakenleven en mystiek, maar het illustreert vooral de beperkingen van een inspiratie die in cirkels ronddraait, ondanks een overvloed aan pittoreske personages (de onbetaalbare Bjorn Lund, Liesls mentor met meerdere persoonlijkheden, prachtig vertolkt door Michael Cera), losgeslagen sterren (de trouwe Tom Hanks, Scarlett Johansson, Mathieu Amalric, god Bill Murray) en duizend-en-één ontdekkingen – de veelvuldige wederopstandingen van Korda en zijn passages in het vagevuur, zwart-witte haakjes die Dreyer en Paradjanov imiteren. "Hij is geen mens, hij is Bijbels", zegt een van Korda's personages. De filmmaker moet ervoor oppassen dat hij er zelf een wordt of dat hij zijn handelsmerk omzet in een industrieel motief.